Stöðugt áreiti og safnanir síðustu vikna til styrktar bágstöddum hafa vakið mig til umhugsunar um íslenska velferðarkerfið. Er hugsanlegt að við séum í algeru rugli með þetta? Mér finnst ótrúlegt að öllum þessum trilljörðum sé eytt í velferðarkerfi og svo þurfa e-r sjálfboðaliðar að standa í að hlaupa yfir hálendið, skríða eftir hafsbotni og vera með almenn fíflalæti til að safna peningum til að langveik börn, fatlaðir og geðveikir eigi séns á að lifa lífinu með smá virðingu? Á sama tíma væla millistéttahópar yfir því að fá ekki vaxtabætur vegna þeir hafi gert ráð fyrir þeim þegar þeir keyptu einbýlishús í uppsveiflunni??? Eruð þið að grínast?? Ég legg til að e-r refactori kerfið þannig að það þjóni sem alvöru öryggisnet fyrir þá hafa ekki tök á að taka þátt í kapphlaupinu!